Lirica Medievale Romanza
Published on Lirica Medievale Romanza (https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it)

Home > DON DENIS > EDIZIONE > Nostro Senhor, se averey guysado > Tradizione manoscritta > CANZONIERE V

CANZONIERE V

  • letto 344 volte

Riproduzione fotografica


  • letto 289 volte

Edizione diplomatica


 
  
  
  Nostro senhor se auerey guyda do
    de mha senhor mui fremosa ueer
    quemi nunca fez prazer
    ne(n) huu ede que nu(n)ca cuydauer
    ne(n) bo(n) grado
    pero filharlhia por galardon
    dea ueer se soubesse q(ue) n(on)
    lhera tan graue
    de(us) fossen loado 
  
  
  Ca mui gra(n) te(m)pa q(ue) ando coitado
    se eu pode sse pola hir ueer
  
 
 
 
    ca depois no(n) me podescae cer
    q(ua)l eu ui hu ouuj d(eu)s irado
    ca uerdadeyrame(n)te desenco(n)
    no(n) trago miga q(ue)ste coraço(n)
    ne(n) er sey demj(n) perte ne(n) ma(n)dado 
  
  
  
 
  Ca me ten seu amor ta(n) aficado
    des q(ue)sse no(n) g(ui)sou dea ueer
    q(ue) no(n) ey enmj(n) forza ne(n) poder
    ne(n) dormho re(n) ne(n) ey enmj(n) recado
    e p(or) q(ue) uiue(n) ta(n) gra(n) perdizo(n)
    q(ue) mi de morte pecad(eu)s perdon
    e perdey meu mal emeu cuydado.
  • letto 332 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I
  Nostro senhor se auerey guyda do
    de mha senhor mui fremosa ueer
    quemi nunca fez prazer
    ne(n) huu ede que nu(n)ca cuydauer
    ne(n) bo(n) grado
    pero filharlhia por galardon
    dea ueer se soubesse q(ue) n(on)
    lhera tan graue
    de(us) fossen loado
 
  Nostro Senhor, se averey guydado
  de mha senhor mui fremosa veer,
  que mi nunca fez prazer nen huu
  e de que nunca cuyd’aver nen bon grado;
  pero filhar-lh’-ia por galardon
  de a veer se soubesse que non
  lh’era tan grave, Deus foss’én loado!
  II
  Ca mui gra(n) te(m)pa q(ue) ando coitado
    se eu pode sse pola hir ueer
 
    ca depois no(n) me podescae cer
    q(ua)l eu ui hu ouuj d(eu)s irado
    ca uerdadeyrame(n)te desenco(n)
    no(n) trago miga q(ue)ste coraço(n)
    ne(n) er sey demj(n) perte ne(n) ma(n)dado
 
  Ca mui gran temp’á que ando coitado,
  se eu podesse, po-la hir veer,
  ca depois non me pod’escaecer
  qual eu vi, hu ouvj Deus irado,
  ca verdadeyramente d’esencon
  non trago mig’aqueste coraçon
  nen er sey de mjn perte nen mandado.
  III
  Ca me ten seu amor ta(n) aficado
    des q(ue)sse no(n) g(ui)sou dea ueer
    q(ue) no(n) ey enmj(n) forza ne(n) poder
    ne(n) dormho re(n) ne(n) ey enmj(n) recado
    e p(or) q(ue) uiue(n) ta(n) gra(n) perdizo(n)
    q(ue) mi de morte pecad(eu)s perdon
    e perdey meu mal emeu cuydado.
  Ca me ten seu amor tan aficado,
  des que sse non guisou de a veer,
  que non ey en mjn forza nen poder,
  nen dórmho ren nen ey en mjn recado;
  e, porque viv’en tan gran perdizon,
  que mi dé morte pec’a Deus per don,
  e per-dey meu mal e meu cuydado.
 
  • letto 349 volte
Credits | Contatti | © Sapienza Università di Roma - Piazzale Aldo Moro 5, 00185 Roma T (+39) 06 49911 CF 80209930587 PI 02133771002

Source URL: https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/canzoniere-v-297