Wolf-Rosenstein

Versione stampabilePDF version

I.
No sap chantar qui so non di,
ni vers trobar qui motz no fa,
ni conois de rima co·s va
si razo non enten en si;
mas lo mieus chans comens’aisi:
con plus l’auziretz, mais valra.

II.
Nuils hom no·s meravill de mi
si ieu am so que ja no·m veira,
que·l cor joi d’autr’amor non a
mas de cela que anc no vi,
ni per nuill joi aitan no ri;
e no sai qual bes m’en venra.

III.
Colps de joi me fer que m’ausi,
e ponha d’amor que·m sostra
la carn, don lo cors magrira;
et anc mais tan greu no·m feri,
ni per nuill colp tan lo langui,
quar no cove ni no s’esca.

IV.
Anc tan suau no m’adurmi,
mos esperitz tost no fos la,
ni tan d’ira non ac de sa,
mos cors ades no fos aqui;
mais quan mi resveill al mati,
totz mos bos sabers mi desva.

V.
Ben sai, anc de leis no·m jauzi,
ni ja de mi no·s jauzira,
ni per son amic no·m tenra,
ni coven no·m fara de si;
anc no·m dis ver ni no·m menti,
ni no sai si ja o fara.

VI.
Bos es lo vers, anc no·i failli,
si tot so que·i es ben esta;
e sel que de mi l’apenra
gart no·l franha ni no·l pessi;
e vueill l’auja en Caersi
En Bertrans e·l coms en Tolza.

VII.
Bos es lo vers, e faran hi
calque re don hom chantara.