Wolf-Rosenstein

Versione stampabilePDF version

I.
Qan lo rius de la fontana
s’esclarzis si cum far sol,
e par la flors aiglentina,
e·l rossignoletz el ram
volv e refraing et aplana
son doutz chantar et afina,
dreitz es q’ieu lo mieu refraigna.

II.
Amors de terra loindana,
per vos totz lo cors mi dol;
e non puosc trobar meizina
si non vau al sieu reclam,
ab atraich d’amor doussana,
dinz vergier o sotz cortina
ab desirada compaigna.

III.
Pois del tot m’en faill aizina,
no·m meravill s’ieu m’aflam,
car anc genser Crestiana
non fo, que Dieus non la vol,
Juzeva ni Sarrazina;
et es ben paisutz de manna
qui ren de s’amor gazaigna.

IV.
De desir mos cors non fina
vas cella ren q’ieu plus am;
e cre que volers m’engana
si cobezeza la·m tol;
que plus es pongens q’espina
la dolors que ab joi sana,
don ja non vuoill c’om m’en plaigna.

V.
Senes breu de pargamina
tramet lo vers que chantam
plat et en lenga romana
a·N Hugon Brun per Fillol;
bon m’es car gens Peitavina,
de Beiriu et de Guianna
s’esgau per lui, e Bretaigna.