Testo critico

Versione stampabilePDF version

 
Senhor, o gran mal e o gran pesar
e a gran coita e o grand’afan
-pois que vus vós non doedes de mí-
que por vós sofro, morte m’é de pran,
e morte m’é de mand’assi queixar!                           5
Tan grave dia, senhor, que vus vi!

Pois estas coitas eu ei a sofrer
que vus ja dixe máis ca morte m’é
-pois que vus vós non doedes de mí-
e morte m’é, senhor, per bõa fe,                               10
de que vus ar ei aquest’a dizer!
Tan grave dia, senhor, que vus vi!

Porque vejo que cedo morrerei
daquestas coitas que vus dixi ja,
-pois que vus vós non doedes de mí-                       15
vedes, senhor, mui grave me sera
de o dizer, pero a dize-lo ei!
Tan grave dia, senhor, que vus vi!

3 queu(us) non B 5 de mend assi A
 
 
v. 3: Michaëlis non segnala l’errore in apparato.
v. 5: la lezione trasmessa da B accolta a testo si può considerare difficilior rispetto alla variante di A, inoltre il sostantivo manda e i suoi sinonimi mandado/mandada si riscontrano nelle cantigas 79,2; 79,5; 79, 7; dunque la variante di B rispetta l’usus scribendi dell’autore. Michaëlis e Correia editano m’end’assi; la prima non segnala la variante in apparato.
v. 11: la carta 44v del manoscritto A è tagliata sul margine superiore e non permette la decifrazione del verso che è stato ricostruito su B. Michaëlis segnala in apparato questo problema, dichiarando di essere riuscita a leggere “todas as letras, menos as que estão entre ei e a”; d’altra parte Correia spiega “em A a linha encontra-se cortada, mas é possível, com a ajuda de B, reconstituir com segurança todas as letras, com excepção da primeira e das duas últimas”.