Stimming

Versione stampabilePDF version

I.
Quand lo rossinhols el folhos
dona d’amor en quier en pren
e mou son chant jauzen jojos
e remira sa par soven; 
eil riu son clar eil prat son gen,
pel novel deport, que renha,
mi ven al cor grans jois jazer.

II. 
Dun amistat soi envejos,
car no sai joja plus valen, 
cor e dezir, que bonam fos,
sim fazia damor prezen;
quel cors a gras, delgat e gen,
e ses ren, quei descovenha,
es s’amors bon ab bon saber.

III.
Daquest amor soi cossiros
velhan e pueis sompnhan durmen,
car lai ai joi meravilhos,
per quieu la jau jauzitz jauzen;
mas sa beutatz nom val nien, 
car nulhs amicx nom essenha
cum ieu ja naja bon saber.

IV.
Daquest amor sui tant cochos,
que quand ieu vauc ves lieis corren,
vejaire mes, qu'a reversos 
men torn, e quella man fugen;
e mos cavals i vai tan len,
greu er, quoimais i atenha,
samors no lam fai remaner.

V.
De tal dompna sui cobeitos,
a cui non aus dir mon talen, 
anz quan remire sas faissos,
totz lo cors men vai esperden;
et aurai ja tant dardimen,
quel aus dir, per sieu mi tenha,
pois dals non llaus merce querer?

VI.
A! cum son siei dich amoros
e siei faich son doutz e plazen!
quanc non nasquet sai entre nos
neguna, cajal cors tant gen,
grailes, fresca, ab cor plazen,
e non cre, genser sensenha,
ni non vi hom ab tant plazer.

VII.
Amors, alegres part de vos,
per so car vau mon mielhs queren,
e soi en tant aventuros, 
quencaras nai mon cor jauzen,
la merce de mon bon guiren,
quem vol em apell em denha
e ma tornat en bon esper.

VIII.
E qui sai reman delechos
e dieu non sec en Belleen,
non sai, com sia jamais pros,
ni com ja venh a guerimen;
quieu sai e crei mon escien,
que cell, cui Jhesus ensenha,
segura escola pot tener.