Rossi

Versione stampabilePDF version

I.                                                                                                       
Ab lo pascor – m’es bel q’eu chant,
en estiu, a l’entran de mai,
can par la flors – sobre·l verchant,
e son reverdezit li glai;
mout mi val pauc lo temps cortes,
q’eu non ai joi ni non l’ades,
ni de sa compagnia no·m lau.

II.
Per qe d’amor – an atretan       
li malvas enojos savai
con li meillor – e·l plus prezan,
Jovenz e Faig[s] fraing e dechai
e Malvestatz a son luec pres
en amistatz, c’amics non es
amatz ni d’amigua no·s jau.

III.
Ben sai qe lor – es mal estan
als moilleratz, car se fan gai
domnejador – ni drudejan,
e·l guizardos qe lor n’eschai
ditz el reprocher lo pajes:
«Qi glazi fai, a glazi es        
feritz d’eis lo seu colp mortau»

IV.
Fals amador, – al meu semblan,
vostr’er lo danz e no·n pueis mai;
de gran folor – es acordan,
can l’us l’autre gali’e trai;
e, pos vos [o] aves enqes,
drut, moiller et marit, tug tres,
sias del pechat comunau.

V.
El fuec major – seretz arden
al juzizi del derrer plai,
enganador, – fel, deslian,
en la pena qe no trasvai,
on sera totz lo mals e·l bes
iutiatz; e no·n clam Merces
donna c’aja drut desleiau.

VI.
Non a valor – d’aissi enan  
cela c’ab dos ni ab tres jai
– et ai! n'enqor – lo cor Tristan! –
qe Dieus tan falsa no·n fetz sai;
mielz li fora ja non nasqes
enanz qe failliment fe[e]s,
don er parlat tro en Peitau.