Pickens

Versione stampabilePDF version

Versione 1:
I.
Quant lo rosignols el fuoillos
Dona d’amor e·n quier e·n pren
E mou son chant jauzen joios
E remira sa par soven.
E·ill riu son clar e·ill prat son gen,
Pel novel deport que reingna,
Me ven al cor grans jois jacer. 

II.
D’aquest’ amor son tan cochos
Que quant eu vauc ves leis corren,
Vejaire m’es c’a reüsos
Me·n torn e qu’ella m’an fugen;
E mos cavals i cor tan len,
Greu er cui mais i ateingna
S’amors non la·m fai remaner.

III.
De tal domna soi cobeitos
A cui non aus dir mon talen;
Ans quant remire sas foisos,
Totz lo cors me·n vai esperden.
E aurai ja tan d’ardimen
Que l’aus dir per sieu mi teingna,
Pois d’als non ll’aus merce querrer?

IV.
A! com son sei dit amoros
E siei fait douz e plazen;
Qu’anc non nasquet sai entre nos
Neguna c’aia cors tan gen:
Grailla es, fresca ab cor plaisen,
E non cre genser s’enseingna
Ni no·n vi hom ab tan plazer.

V.
Amors, alegre·m part de vos
Per so car vau mon miellz querren,
E son d’aitan aventuros 
Qu’enquar n’aurai mon cor jauçen
La merce de mon bon Guiren
Que·m vol e m’apel’ e·m deigna
E m’a tornat en bon esper. 

Versione 2:
I.
Qan lo rossinhols el foillos
Dona d’amor e·n qer e·n pren
E mou son chan jauzen joios
E remira sa par soven,
E·l riu son clar e· prat son gen,
Pel novell deport qe reinha,
Mi ven al cor grandz jois jazer.

II.
D’aquest’ amor sui tan cochos
Qe qant ieu vau vas leis corren,
Vejaire m’es q’a reversos
Me·n torn e q’ill se n’an fugen;
E mos cavalls hi vai tan len
Qe greu er qe lai ateinha
S’amors no la·m fa remaner.

III.
De tal donna sui desiros
A cui non aus dir mon talen;
Anz qant remire sas fazos,
Toz le cors me·n vai esperden.
Dieus! s’aurai ja tan d’ardimen
Qe ll’aus dir qe patz me·n teinha,
Pos d’als non ll’aus merce qerer?

IV.
A! qom son siei dich saboros
E siei bon fach fin e valen,
Q’anc non nesqet sai entre nos
Tan bella de neguna gen:
Cors a graille, dolgat, plazen,
E non cug genzer si seinha
Ni anc homs son la poc vezer.

V.
Amors alegre·m part de vos
Per so qe vau mo miells qeren,
E sui en tant aventuros
Q’encaras n’ai mon cor jauzen
La merce de mon bon Geren
Qe·m vol e m’apell’ e·m deinha
E m’a tornat en bon esper. 

VI.
E qi sai reman delechos
E Dieu non sec en Bellïen,
Non sai com sia ja mais pros
Ni com si veinha ha gerimen,
Q’ieu crei e sai mon escïen
Qe cell cui Jhesu Crist seinha
Segura escola pot tener.

Versione 3:
I.
Quan lo rossinhol el follos
Dona d’amor e·n pren
E mou son chant jauzent joyos
E remira sa par soven,
E·l riu son clar e·l prat son gen,
Pel dovel deport que·y renha
Mi vai grans joys al cor jazer.

II.
D’un’ amistat suy enveyos
Quar no sai joya plus valen
Que d’aquesta que bona·m fos
Si·m fazia d’amor prezen,
Que·l cors a gras, delgat e gen
E ses ren que·y descovenha:
Es amors bon’ ab bon saber.

III.
D’aquest’ amor suy cossiros
Vellan e pueys sompnhan dormen,
Quar lai ay joy meravelos
Per qu’ieu la jau [ab joy jauzen];
Mas sa beutat no·m val nïen,
Quar nulhs amicx no m’essenha
Cum ieu ja n’aya bon saber.

IV.
D’aquest’ amor suy tan cochos
Que quant ieu vau ves lieys corren,
Vejaire m’es qu’a reversos
Me·n torn e que lay·s n’an fugen,
A greu cug mais que·y atenha
S’ilha no·s vol aretener.

V.
Amors alegre·s part de vos
Per so quar vau mo mielhs queren;
E fuy en tant aventuros
Qu’enqueras n’ay mon cor jauzen,
Mas pero per mon Bon Guiren
Que·m vol e m’apell’ e·m denha,
M’es ops aparcer mon voler.

VI.
E qui sai rema deleytos
E Dieu non siec en Belleen,
No sai cum ja mais sia pros
Ni cum ja venha guerimen,
Qu’ieu sai e cre mon escïen
Que selh qui Jhesus ensenha
Segura escola pote tener.

Versione 2-a:
I.
Pos lo rossignols el foillos
Dona d’amor e qier e pren
E mou son chan jauzen joios
E remira sa par soven,
E·il riu son clar e·il prat son gen,
Per novel deport qi regna,
Me ven al cor granz jois jazer.

II.
Amors, alegre·m part de vos,
Q’ieu sai q’en vauc mon miels qeren;
E fui·n al prim tan volontos
Q’enqeras n’ai mon cors jauzen;
Mas pero port mon bon talen,
Q’enqera m’apell’ e·m degna,
E m’estou partir men voler.

III.
Mas, dura amor, sui tan cochos
Qe cant ieu vauc vas leis corren,
Vejaire m’es qu’en reüssos
Me·n torn et ela·m vai fugen;
E mos cavals i cor ta[n] len
Q’en grieu cugz qe mais l’ategna
S’ab merce non vol remaner.

IV.
A! com son sei fag enveios
E sei bel dig fin e valen,
Qe non nasqet [sai] entre nos
Sa pars, segon mon escïen;
Qe·l cors ha blanc e gai e gen,
Per qu’ieu non cug tam bella regna
Ni anc qant lo pogues vezer.

Versione 3-a:
I.
Can lo rossinhol el fulhos
Dona d’amor e·n quier e·n pren
E mou son chan jauzen joyos
E remira sa par soven,
E·l rieu son clier e·l prat son gen
Pel novel deport que renha,
Mi ven al cor gran joy çazer.

II.
D’un’ amistat soi enveios,
Car no sai joia tan valen,
C’or e dezir, que bona·m fos
Si·n fazia d’amar parven,
Que·l cors a gran, delgat e gen
E sen ren que·l desconvenha:
Es s’amor bon’ ab bon saber.

III.
D’est’ amor soi fort cossiros
Velhan, e pueys son ja dormen,
Car lay ay joy meravilhos
Per qu’ieu la jau ab joy jauzen;
Mas sas beutaz no·m val nïen,
C’amicx mielhs no sec la senha
De mi ab mays de bel plazer.

IV.
D’aquest’ amor soi [tan] cochos
Que cant yeu vau vas luy corren,
Vejaire m’es que raïzos 
Me·n torn e qu’ela m’an fugen,
E sos chivaus cor aitan len
Que greu er mays qui l’atenha
S’amors no la·m fay remaner.

V.
Amors, alegre·m part de vos
Per tal car vau mo mielhs queren,
E soi de tan, aventuros
Qu’en breu n’auray mon cor jauzen
La merce de mon bel Guiren
Que·m vol e·m dezir e·m denha
E m’a tornat en bon esper.