Pickens

Versione stampabilePDF version

Versione 1:
I.
No sap chantar qui so non di 
Ni vers trobar qui motz no fa
Ni connoys de rima quo·s va
Si razos non enten en si;
Pero mos chans comens’ aissi:
Quon plus l’auziretz, mais valra.

II.
Nulhs hom no·y·s meravilh de mi
S’ieu am so que no veyrai ja;
Ni nulha res ta[n] mal no·m fa
Quo so qu’anc de mos huelhs no vi:
Ni no·m dis ver ni no·m menti
Ni no sai si ja so fara.

III.
Colp de joy me fier que m’auci
Ab poncha d’amor que·m sostra 
Lo cor, don la carns magrira
S’em breu merce no·l pren de mi;
E anc hom tan gen no mori
Ab tan dous mal ni no·n s’escha.

IV.
Anc ta[n] suau no m’adormi
Que mos esperitz no fos la
A la belha que mon cor a,
On mey voler fan dreg cami;
E pot ben dir s’a man m’auci,
Que mais tan fizel non aura.

V.
Un’ amor lonhdana m’auci
E·l dous dezirs propdas m’esta,
E quan m’albir qu’ieu me n’an la
En forma d’un bon pellegri,
Mey voler son siey anc issi
De ma mort, qu’estiers no sera.

VI.
Peironet, passa riu; di li 
Que mos cors a lieys passara,
E si li platz, alberguar m’a,
Per que·l parlamen sera fi.
Mal me faderon mi pairi
S’amors m’auci per lieis que m’a.

VII.
Bos es lo vers s’ieu no·y falhi,
Ni tot so que·y es, ben esta;
E selh que de mi l’apenra,
Guart si que res no mi cambi,
Que si l’auzon en Caersi
Lo vescoms ni·l coms en Tolza.

VIII.
Bos es lo sos, e faran hi
Quas que don mos chans gensara.

Versione 2:
I.
No sap chantar qui so non di
Ni vers trobar qui motz non fa
Ni conois de rima co
·s va
Si razo non enten en si;
Mas lo mieus chans comens’aissi:
Con plus l’auziretz, ma[i]s valra.

II.
Nuils hom no·s meravill de mi
S’ieu am so que ja no·m veira,
Que·l cor joi d’autr’ amor non a 
Mas de cela que anc no vi,
Ni per nuill joi aitan no ri;
E no qual bes me·n venra.

III.
Colps de joi me fer que m’ausi
E ponha d’amor que·m sostra

La carn, don lo cors magrira;
Et anc mais tan greu no·m feri
Ni per nuill colp tan no langui,
Quar no cove ni so s’esca.

IV.
Anc tan soven no m’adurmi,
Mos esperitz tost no fos la,
Ni tan d’ira non ac de sa, 
Mos cors ades no fos aqu,
Ho, quan mi resveill al mati,
Totz mos bos sabers mi desva.

V.
Ben sai, anc de leis no·m jauzi
Ni ja de mi no·s jauzira
Ni per son amic [no·m ten]ra
Ni coven no·m f[ara de si:
Anc
no·m dis] ver ni no·m [menti
Ni no sai si ja mi vei[ra.

VI.
Bos es [lo vers, anc no·l failli,
Si tot so que]e·i es, be[n esta;
E sel que de mi l’apenra
Ga]rt no·l [franha ni no·l pessi,
E vueill l’auia] en Caerc[i]
[En Bertrans e·l coms en Tolza
].

VII.
Bos es [lo vers, e faran hi
Cal que re don] hom cha[ntara.]

Versione 1-a:
I.
No sap chantar qi·l son no di
Ni·l vers trobar qi·ls motz no fa
Ni no sa re rima con si va
Si razos non enten en si;
Pero mos chant comens
’ aissi:
Con plus l’ausirez, mais valra. a. a.

II.
Ja nulls no·s meravilh de mi
S
’ieu am ço qu’ieu non veirai ja,
Qar nuilha res tan mal no·m fa
Con ço qez anc dels hueilhs non vi:
Anc mais nul temps no mi menti
Ni no sai si ja so fara. a. a. 

III.
Anc tan suau no m’adurmi
Qe mos esperitz no fos la
On li bella si dorm, et ja 
Mei dezir fan lai lur cami;
Mei suspir son sei assasi;
De l’amor no sai qo·m penra. a. a. 

IV.
Bos es le sons s’ieu non menti
E tot qant i a, ben ista;
E cel qi de mi l’apenra
Gard si non mueva ni camgi,
Qar si l’auson en Caerzi;
Le coms de Tolza l’entendra. a. a.

Versione 1-b:
I.
No sap chantar qui· so no
·m di
Ni·l vers trobar qui·ls motz no fa
Ni no sap de rima co·s va
Si razo non enten en si,
Mais lo mieu chant comen aisi:
Com pus l’auziretz, mais valra.

II.
Nuls hom no·s meravilh de mi
S’ieu am so qu’enquar vist no m’ha, 
Car m’autra mon cors joy non a 
Mais d’aisela qu’ieu anc no vi:
Ni no·m dis ver ni no·m menti
Ni no sai si ja so fara.

III.
Colp de joy me fer que m’ausi
E ponha d’amor que
·m sostra
La carn, don mon cors magrira,
Et anc mais tan greu no·m fezi
Ni per nulh colp tant non lagui 
Ni no·s mue ni no s’e[s]cha.

IV.
Anc tan suau no m’andormi
Qe mos esperitz no fos la
Ni tan d’ira non anc de sa
Mon cors, c’ab guag no si aisi;
Mais cant mi ressit lo mati
Tot mon bo saber si desva.

V.
Bos es lo vers can no·i falhi,
E tot so que·i es, ben esta,
E sel que de mi l’apenra
Gart se no·i falha ni·l pessi,
Qu[e] si l’auzo en Lemozi
E Bertrans e·l coms el Tolza.

VI.
Bons er lo sos e faran y
Calsque motz que hom chantara.

Versione 2-a:
I.
No sap chantar qi son non di
Ni vers trobar [qui motz no fa]

Ni conois de rima, com va,
Si razo non enten en si;
[Mais] lo mieus chant comen[s]’ aissi:
Con plus l’auzires, mas valra.

II.
Nuls hom no·s meravill de mi
S’eu am zo qe ja non veira.
Qe·l cors joi d’autr’ amor non ha
Mas de cella q’ieu hanc non vi,
Ni per autre joi tan no ri
Senes pro qe ja no n’aura.

III.
E si tan fai qe zo devi,
Ma domna cossi m’amara,
Pos massatgiers la non ira
Ni eu me·n metrai el cami:
E s’anc per lieis null mal sufri,
Ja per mon grat non o sabra.

IV.
Ben sai q’anc de leis non jauzi
N’ella de mi non jauzira,
Ne per zon amic no·[m] tenra
Ni covent non f
ara de si:
Anc ver non
diz ni no menti,
Car non cove ni non esca. 

V.
Colps de joi me fer qe m’aussi
E pois chan d’amor en sostra,

Lo chan per qe·l cor m’ajura,
Qe anc mais tan fort non magri 
Ni per autres tant non langui,
Non sai qals bes me n’avenra.

VI.
Anc tan soven no adormi,
Mos esp[e]rits tost non fos la,
Ni tant ira non ac de la 
Q’ades ab joi no
·l fos aqi; 
E qan mi reveil al mati
Totz mos bos sabers mi trazva.

VII.
Fagz es lo vers q’anc no·i falhi,
Si tot zo q’i es, ben esta;
E cel qi de mi l’apenra
Gart no·l fran[ha] ni [
no·]l pezi,
Car il 
[l’auzon] en Caerci:
Bertranz 
[e·l] comz lai en Tolza.

VII.
Bos es lo soms e faran i 
Qal qe ren don hom chantara.