I.
Doutz brais e critz,
lais e cantars e voutas
aug dels auzels q’en lur latin fant precs
qecs ab sa par, atressi cum no fam
a las amigas en cui entendem;
e donças ieu q’en la genssor entendi
dei far chansson sobre totz de bell’obra
que no·i aia mot fals ni rim’ estrampa.
II.
Non fui marritz
ni non presi destoutas
al prim q’intriei el chastel dinz los decs,
lai on estai midonz, don ai gran fam
c’anc non l’ac tal lo nebotz Sain Guillem;
mil vetz lo iorn en badaill e·m n’estendi
per la bella que totas autras sobra
tant cant val mais fis gaugz q’ira ni rampa.
III.
Ben fui grazitz
e mas paraulas coutas,
per so que ies al chausir no fui pecs,
anz volgui mais prendre fin aur que ram,
lo iorn qez ieu e midonz nos baisem
e·m fetz escut de son bel mantel endi
que lausengier fals, lenga de colobra,
non o visson, don tan mals motz escampa.
IV.
Dieus lo chauzitz,
per cui foron assoutas
las faillidas que fetz Longis lo cecs,
voilla, si·l platz, q’ieu e midonz iassam
en la chambra on amdui nos mandem
uns rics convens don tan gran ioi atendi,
qe·l seu bel cors baisan rizen descobra
e qe·l remir contra·l lum de la lampa.
V.
Ges rams floritz
de floretas envoutas
cui fan tremblar auzelhon ab lurs becs
non es plus frescs, per q’ieu no volh Roam
aver ses lieis ni tot Ierusalem;
pero totz fis, mas iuntas, a li·m rendi,
q’en liei amar agr’ondra·l reis de Dobra
o celh cui es l’Estel, e Luna·pampa.
VI.
Bocca, que ditz?
Q’eu crei qe·m auras toutas
tals promessas don l’emperaire grecs
en for’onratz o·l senher de Roam
o·l reis que ten Sur e Ierusalem;
doncs ben sui fols que quier tan qe·m rependi,
que ies Amors non a poder qe·m cobra,
ni savis es nuls om qui ioi acampa.
VII.
Los deschauzitz
ab las lengas esmoutas
non dupt’ ieu ies, si·l seignor dels Galecs
an fag faillir, per q’es dreitz si·l blasmam,
que son paren pres romieu, so sabem,
Raimon lo filh al comte, et aprendi
que greu fara·l reis Ferrans de pretz cobra
si mantenen no·l solv e no·l escampa.
VIII.
Eu l’agra vist, mas estiei per tal obra,
c’al coronar fui del bon rei d’Estampa.