Jeanroy

Versione stampabilePDF version

I.
Quan lo rossinhols el folhos
Dona d’amor e·n quier e·n pren
E mou son chan jauzent joyos
E remira sa par soven
E·l riu son clar e·l prat son gen
Pel novel deport que renha,
Mi ven al cor grans joys jazer.

II. 
Dun amistat suy enveyos,
Quar no sai joya plus valen, 
C’or e dezir, que bona·m fos
Si·m fazia damor prezen,
Que·l cors a gras, delgat e gen
E ses ren que·y descovenha,
E s’amors bon ab bon saber.

III.
Daquest amor suy cossiros
Vellan e pueys sompnhan dormen,
Quar lai ay joy meravelhos,
Per quieu la jau jauzitz jauzen;
Mas sa beutatz no·m val nien, 
Quar nulhs amicx no m’essenha
Cum ja naia bon saber.

IV.
Daquest amor suy tan cochos
Que quant ieu vau ves lieys corren
Vejaire mes qu'a reüsos 
Men torn e quela·s nan fugen;
E mos cavals i vai tan len
Greu er quoimais i atenha
S’Amors no la·m fai remaner.

V.
Amors, alegres part de vos
Per so quar vau mo mielhs queren,
E suy en tant aventuros
Quenqueras nay mon cor jauzen,
La merce de mon bon guiren
Que·m vol e m’apell e·m denha
E ma tornat en bon esper.

VI.
E qui sai rema deleytos
E Dieu non siec en Belleen
Non sai, cum sia jamais pros
Ni cum ja venh a guerimen,
Quieu sai e crei, mon escien,
Que selh qui Jhesus ensenha
Segur’ escola pot tener.