Jeanroy

Versione stampabilePDF version

I
     Companho, faray un vers     [...] covinen:
     et aura·i mais de foudatz     no·y a de sen,
et er totz mescaltz d'amor     e de joy e de joven.
 
II
     E tenguatz lo per lo vilan     qui no l'enten
     o dins son cor voluntiers     [qui] non l'apren;
greu partir si fa d'amor     qui la trob'a son talen.
 
III
     Dos cavalhs ai a ma selha     ben e gen;
     bon son a dreg per armas     e valen;
mas no·ls puesc amdos tener     que l'us l'autre non cossen.
 
IV
     Si·ls pogues adomesjar     a mon talen,
     ja no volgra alhors mudar     mon guarnimen,
que miels for' encavalguatz     de nuill [autr']ome viven.
 
V
     Laüns fo dels montanhiers     lo plus corren;
     mas aitan fer' estranhez'     ha longuamen,
et es tan fers e salvatges     que del bailar si defen.
 
VI
     L'autre fo noyritz sa jus,     part Cofolen,
     et anc no·n vis bellazor     mon escien;
aquest non er ja cmajatz     ni per aur ni per argen.
 
VII
     Qu'ie·l doney a son senhor     polin payssen;
     pero si·m retinc ieu tan     de covenen
Que s'el lo teni' un an     qu'ieu lo tengues mais de cen.
 
VIII
     Cavallier, datz mi cosselh     d'un pessamen;
     anc mais no fuy issarratz     de cauzimen:
ges non sai ab qual mi tengua     de N'Agnes o de N'Arsen.
 
IX
     De Gimel ai lo castel     e·l mandamen,
     e per Niol fauc ergueill     a tota gen,
c'ambedui me son jurat     e plevit per sagramen.