I.
Belh m’es qui a son bon sen
qu’en bona cort lo prezen,
q’us bes ab autre s’enansa
e ricx mestiers conogutz,
lai on pus es mentaugutz,
val mais qu’a la comensansa.
II.
Doncx aissi·m dei far parven,
ieu que venc novellamen,
e mostrar en detriansa
lo saber que·m n’es cregutz,
quar qui vas dos loc s’esdutz
leu l’en sort grans alegransa.
III.
Per que d’est comte aten
de Barsalon’ un don gen,
que pro·m fass’ e lhuy onransa;
e cre, si de dar non dutz,
qu’en sa cort, on suy vengutz,
es fams e vera mermansa.
IV.
De baron m’es avinen
qu’a verguonhos pessamen;
tals o conoys que romansa:
ans que s’en leu mager brutz,
aitals afars trop saubutz
non es grans mas per semblansa.
V.
Ara·us es ops, e non len,
efforsar contra joven,
qu’us encombriers vos sobransa
de sai, on lo solelh lutz,
en que seretz deceubutz,
s’acortz no ven deves Fransa.
VI.
Qu’ab un iovencel valen
avetz lai guerr’ e conten,
tal que fier si de sa lansa,
que d’aquelhs Engles coutz
ni dels vostres esternutz
non a paor ni duptansa.
VII.
Lai es lo vers remazutz
on espazas sobr’escutz
penran del forfag venjansa.