| Jaufre rudelh. | Jaufre Rudelh. |
| I | |
| C An lo rossinhol el fulhos. dona damor en quier en pren. e mou son chan iauzen ioyos. e remira sa par souen. el rieu son clier el prat son gen. pel nouel deport que renha. mi uen al cor gran ioy cazer. |
Can lo rossinhol el fulhos dona d'amor e·n quier e·n pren, e mou son chan jauzen joyos e remira sa par soven, e·l rieu son clier e·l prat son gen, pel novel deport que renha mi ven al cor gran joy cazer. |
| II | |
| D un amis - tat soi e(n)ueios car no sai ioia tan uale(n). cor e dezir q(ue) bonam fos. sien fazia damar par- uen. q(ue)l cors a gran delgat e ge(n). e sen re(n) q(ue)l descouenha. es samor bonab bo saber. |
D'un'amistat soi enveios, car no sai joia tan valen c'or e dezir, que bona·m fos si en fazia d'amar parven: que·l cors a gran delgat e gen e sen ren que·l descovenha; es s'amor bon'ab bo saber. |
| III | |
| D estamor soi fort cossiros. ue- lhom e pueys sonia dormen. car lay ay ioy merauilhos. p(er) q(ui)eu laiau ab ioy iauze(n). mas sas beutatz no(m) ual nien. cam- iey mielhs no sec la senh(a). de mi ab mays de bel plazer. |
D'est'amor soi fort cossiros velhom e pueys son ja dormen: car lay ay joy meravilhos, per qu'ieu la jau ab joy jauzen. Mas sas beutatz no·m val nien, c'a miey mielhs no sec la senha de mi ab mays de bel plazer. |
| IV | |
| D aq(ue)stamor soi ta(n)t cochos. q(ue) cant yeu uau uas luy corren. ueiaire mes que raizos. me(n) tor(n) e q(ue)la man fu- gen. e sos chiuaus cor aitan leu. q(ue) greu er mays q(ui) latenh(a) samors no lam fay remaner. |
D'aquest'amor soi tant cochos que cant yeu vau vas luy corren vejaire m'es que raizos m'en torn e qu'ela m'an fugen. E sos chivaus cor aitan leu que greu er mays qu'i l'atenha s'Amors no la·m fay remaner. |
| V | |
| A mors alegrem part de uos. p(er) tal car uau mo mielhs queren. e soi de tan aue(n)- turos q(ue)n breu nau ray mo(n) cor iauze(n). la m(er)ce de mo(n) bel gui- ren. q(ue)m uol em dezirem denh(a). e ma tornat en bon esp(er). |
Amors, alegre·m part de vos per tal car vau mo mielhs queren; e soi de tan aventuros qu'en breu n'auray mon cor jauzen, la merce de Mon Bel Guiren, que·m vol e·m dezir e·m denha e m'a tornat en bon esper. |