Edizione diplomatico-interpretativa

Versione stampabilePDF version
    I
 Ra(m)baut daure(n)ga
 
 A  b nou ioi e ab nou talen. Ab nou
 saber e ab nou sen. Et ab bel nou
 captenemen. Uioil. i. nou uerset
 com(en)çar. Equi mos bos nous motz en
 ten. Ben er plus nous ason uiuen. Co(m)
 ueill ipot renoue(i)lar.

 

 Rambaut d’Aurenga
 
 Ab nou ioi e ab nou talen,
 ab nou saber e ab nou sen
 et ab bel nou captenemen,
 vioil un nou verset començar
 e, qui mos bos nous motz enten,
 ben er plus nous a son viven,
 c'om veilli pot renoveilar.
 
    II
 
 Q  ueu renouel mon ardimen. Quil
 nouels mouen pessamen. Farai
 de nouel fre(m) paruen. Er cantem
 ab nouel tems clar. Que fan lauçel
 mais don da sen. Lo nouels criz do(n)
 ioi sespen dels auzels quim tran
 en amar.
 
 
 Qu’eu renovel mon ardimen,
 qu'il novels moven pessamen.
 Farai de novel frem parven,
 er cantem ab novel tems clar,
 que fan l’auçel mais don dasen
 lo novels critz don ioi s’espen,
 dels auzels qu’imtran en amar.
    III
 
 D  on aman mi fan alegrar. Que
 uan si com no poc comdar. Tan be
 com eu am ni penssar. Queu am la
 genser ses conten. Si deus mam e
 noimet cuiar. Cal miels damar la
 saup far. Amors que nos aiustet
 gen.
 
 
 Don aman mi fan alegrar,
 que van si c'om no poc comdar
 tan be com eu am ni penssar,
 q’ieu am la genser ses conten:
 si Deus m’am! E no‧i met cuiar,
 c’al miels d’amar la saup far
 Amors que nos aiustet gen.
 
    IV
 
 D  amor mi dei eu ben lauzar. Mais
 camor guiardonar. Non puosc ca
 mors ma em ten car. Dat amors p(er)so(n)
 chausimen. Mais camors no(n) pot esto
 iar. Aso obs amors mi donar. Ad autru
 i don a or rien.
 
 
 D’amor mi dei ieu ben lauzar
 mais c’Amors guiardonar
 non puosc: c’Amors m’a e‧m ten car
 dat, Amors, per son chausimen
 mais c’Amors non pot estoiar
 a so obs, Amors, mi donar
 ad autrui, don a or rien. 
 
    V
 
 R  ire dei eli si(m) fai souen. Quil cor
 mer neis en durmen. Emidonz ri
 tan douzamen. Que ris de deu mes
 uis som par. Don me fai son ris pl(us)
 iausen. Que sim rision angelc. No(n)
 deurian plus gran gauz far.
 
 
 Rire dei e li si‧m fai soven,
 qu’il cor mer neis en durmen
 e midonz ri tan douzamen
 que ris de Deu m’es vis, so‧m par;
 don me fai son ris plus iausen,
 que si‧m rizion angel cen
 non deurian plus gran gauz far.
 
    VI
 
 G  aug ai eu tan que mil dolen seri
 on del meu gaug manen. Car de
 mon gaug tuit mei paren. Et eu
 uiu ab gaug ses maniar. Equi uol
 gaug sai lan queren. Queu lai tot
 gaug (et) eissamen. Ia midons q(ue)l mi
 pot tot donar.
 
 
 Gaug ai eu tan que mil dolen
 serion del meu gaug manen,
 car de mon gaug tuit mei paren
 et eu viu ab gaug ses maniar;
 e qui vol gaug sai l’an queren,
 qu’eu l’ai tot gaug et eissamen
 ia midons que‧l mi pot tot donar.
 
    VII
 
 D  o(m)na dals no(n) ai aparlar. Mas de
 uos que baisar. Uos cuit ades ca(n)
 aug no(m)nar. Uos do(m)na q(ue) ses uestim(en).
 Emon cor dona uos esgar. Cadesmi
 uei dom ui(n)s estar. Uostre bel nou
 cors couinen.
 
 
 Domna, d’als non ai a parlar
 mas de vos que baisar
 vos cuit ades can aug nomnar
 vos, dompna, que ses vestimen
 e mon cor, dona, vos esgar,
 c’ades mi vei domvins estar
 vostre bel nou cors covinen.
 
    VIII
 
 D  emon nou uers uoill tot p(re)gar.
 Quil manon d(e) nouel cantar. Alei
 cam senes talan. Uar dieus mi laics
 (et) amors sieu men. Cautre ris mes
 semblan plorar. Sim tenc ferm e
 gaug ses laissar. Midons cautre
 drut no(n) consen.
 
 
 De mon nou vers voill tot pregar
 qu’il m’anon de novel cantar
 a lei c’am senes talan var.
 Dieus mi laics, et Amors, s’ieu men,
 c’autre ris mes semblan plorar
 si‧m tenc ferm e gaug ses laissar
 midons, c’autre drut non consen.
 
    IX
 
 I
  amais dieus dona no(m) p(re)sen. Sol
 gart ma done mon iuglar.
 
 
 Ia mais Dieus dona no‧m presen:
 sol gart ma don'e mon Iuglar.
 
    X
 
 D  jeus gart madone emon iuglar
 E iamais domna nom presen.
 
 
 Djeus gart ma done e mon Iuglar
 e ia mais domna no‧m presen.