Edizione diplomatico-interpretativa

Versione stampabilePDF version
  I
  O q(ue) u(os) nu(n)ca cuydey a dizer
    con gram coyta senhor uolo direy
    por que me ueio ia por uos morrer
    ca la bedes que nunca u(os) faley
    de como me mataua uossa mor
    ca sabe de(us) ben que doutra senhor
    que eu no(n) auya mi u(os) chamey  
  O que vos nunca cuydey a dizer,
  con gram coyta, senhor, vo-lo direy
  porque me veio ia por vós morrer,
  ca la bedes que nunca vos faley
  de como me matava voss’amor,
  ca sabe Deus ben que d’outra senhor
  que eu non avya mi vos chamey. 
 
  II
  E todaq(ue)sto mi fez faz(er)
    o mui g(ra)m medo q(ue) eu deuos ei
    edesi p(or) outra morria de q(ue) ei
    be(n) sabe d(eu)s mui peq(ue)no pauor
    e de soy mays fremosa mha senhor
    se me matardes be(n) uolo busquey  
  E tod’aquesto mi fez fazer
  o mui gram medo que eu de vós ei,
  e des i por outra morria, de que ei,
  ben sabe Deus, mui pequeno pavor;
  e des oymays, fremosa mha senhor,
  se me matardes, ben vo-lo busquey. 
 
  III
  E creedes q(ue) auey p(ra)zer
    deme matardes poys eu certo sey
    q(ue) esso pouco q(ue) ei de uiue
    q(ue) ne(n) hu(n) p(ra)zer nu(n)ca ueerey
    e p(or) q(ue) soo desto sabedor
    semi q(ui)s(er)des dar morte senh(or)
    p(or) gram mercee uolo terrey.
  E creedes que avey prazer
  de me matardes, poys eu certo sey
  que, esso pouco que ei de vive,
  que nen hun prazer nunca veerey;
  e, porque soo desto sabedor,
  se mi quiserdes dar morte, senhor,
  por gram mercee vo-lo terrey.