Crescini

Versione stampabilePDF version

I.
Quan lo rius de la fontana
s’esclarzis, si cum far sol,
e par la flors aiglentina,
e·l rossinholetz el ram
volf e refranh et aplana
son doutz chantar et afina,
dreitz es qu’ieu lo mieu refranha.

II.
Amors de terra lonhdana,
per vos totz lo cors mi dol:
e no·n puosc trobar meizina,
si non vau al sieu reclam
ab atraich d’amor doussana,
dinz vergier o sotz cortina
ad desirada companha.

III.
Pos totz jorns m’en falh aizina,
no·m meravilh s’ieu n’aflam,
car anc genser crestiana
non fo, ni Dieus non la vol,
juzeva ni sarrazina:
ben es cel pagutz de mana,
qui ren de s’amor gazanha!

IV.
De desir mos cors non fina
vas cella ren, qu’ieu plus am;
e cre que volers m’engana,
si cobezesa la·m tol;
que plus es ponhens qu’espina
la dolors, que ab joi sana,
don ja non vuolh c’om m’en planha.

V.
Senes breu de pargamina
tramet lo vers, que chantam,
en plana lenga romana
an Hugon Brun per Filhol:
bo·m sap, car gens peitavina
de Beiriu e de Guiana
s’esgau per lui e Bretanha.