Chiarini2

Versione stampabilePDF version

Versione a:
I.

Quan lo rossinhols el foillos
dona d'amor e·n quier e·n pren,
e mou son chan jauzens joios
e remira sa par soven,
e·l riu son clar e·l prat son gen,
pel novel deport que reingna,
mi ven al cor grans jois jazer.

II.
Daquestamor son cochos
que, quant eu vauc vas leis corren,
vejaire m
es qua reusos
m
en torn e quela man fugen.
E mos cavals i cor tan len,
greu er c’uimais i ateingna
s
Amors no la·m fa remaner.

III.
De tal domna sui cobeitos,
a cui non aus dir mon talen;
ans, quant remire sas faisos,
totz lo cors m
’en vai esperden.
E aurai ja tan d’ardimen
que l’aus dire per sieu mi teingna,
pois d’als non ll’aus merce querrer?

IV.
A! com son siei dit amoros
e siei fait son fin e valen:
qu’anc non nasquet sai entre nos
neguna c’aia cor tan gen;
graille es, fresc’ab cors plazen,
e non cre genser s’enseingna,,
ni anc homs non la poc vezer.

V.
Amors, alegre·m part de vos
per so car vau mon mieillz queren;
e son d’aitan aventuros
qu’enquar n’aurai mon cor jauzen:
la merce de mon Bon Guiren,
que·m vol e m’apel’ e·m deigna
e m’a tornat en bon esper.

VI.
E qi sai reman delechos
e Dieu non sec en Belleen,
no sai com sia ja mais pro
ni cum ja venh’a guerimen;
qu’ieu crei e sai, mon escïen,
que sel cui Jesus ensenha
segu’ escola pot tener.


Versione b:
I.
Quan lo rossinhols el folhos
dona d
’amor e·n quier e·n pren
e mou son chan jauzen joios
e remira sa par soven,
e·l riu son clar e·l prat son gen,
pel novel deport que·i renha,
mi vai grans jois al cor jazer.

II.
D’un’amistat sui enveios,
que no sai joia plus valen
c’or e dezir, que bona·m fos
si·m fazia d’amor prezen:
que·l cors a gras, delgat e gen
e ses ren que·i desconvenha;
es amors bon’ab bon saber.

III.
D’aquest’amor sui cossiros
vellan e pueis sompnhan dormen:
quar lai ai joi meravelhos,
per qu’ieu la jau jauzitz jauzen.
Mas sa beutat no·m val nien,
quar nulhs amics no m’essenha
cum ieu ja n’aia bonsaber.

IV.
D’aquest’amor sui tan cochos
que quant ieu vau ves lieis corren
vejaire m’es qu’a reversos
m’en torn e qu’ela·s n’an fugen.
E mos cavals vai atan len,
e greu cug mais que i atenha
s’ela no·s vol aremaner.

V.
Amors, alegre·m part de vos
per so car vau mon mielhs queren;
e sui en tant aventuros
qu’enqueras n’ai mon cor jauzen:
mas pero per mon Bon Guiren,
que·m vol e m’apell’e·m denha
m’es ops a parcer mon voler.

VI.
E qui sai rema deleitos
e Dieu non seinc en Belleen,
no sai com ja mais sia pros
ni cum ja venh’a guerimen;
qu’ieu sai e crei, mon escien,
que selh cui Jhesus ensenha
segur’a escola pot tener.