Chiarini

Versione stampabilePDF version

I.
Quan lo rius de la fontana
s’esclarzis, si cum far sol,
e par la flors aiglentina
e·l rossinholetz el ram
volf e refranh ez aplana
son dous chantar et afina,
dreitz es qu’ieu lo mieu refranha.

II.
Amors de terra lonhdana,
per vos totz lo cors mi dol.
E no·n puesc trobar meizina
si non vau vostre reclam
ab atraich d’amor doussana
dinz vergier o sotz cortina
ab dezirada companha.

III.
Pois del tot m’en falh aizina,
no·m meravilh s’ieu n’aflam:
quar anc genser crestiana
non fo, ni Dieus non la vol,
Juzeva ni Sarrazina.
Ben es selh pagutz de mana,
qui ren de s’amor gazanha!

IV.
De dezir mos cors no fina
vas selha ren qu’ieu plus am,
e cre que volers m’enguana
si cobezeza la·m tol;
que plus es ponhens qu’espina
la dolors que ab joi sana:
don ja non vuelh qu’om m’en planha.

V.
Senes breu de pargamina
tramet lo vers, que chantam
en plana lengua romana,
a·n Hugon Brun per Filhol:
bo·m sap quar gens peitavina,
de Beiriu e de Guiana,
s’esgau per lui e Bretanha.