Bond

Versione stampabilePDF version

I
     Companho, farai un vers tot covinen
     ez aura·i mais de foudatz no·i a de sen
er totz mesclatz d'amor      e de joi e de joven.
 
II
     E tenhatz lo per vilan qui no l'enten
     o qu'ins en son cor voluntiers non l'apren:
greu partir si fai d'amor      qui la trob'a son talen.
 
III
     Dos cavals ai a ma seilla ben e gen;
     bon son ez ardit per armas e valen,
mas no·ls puesc tener amdos      que l'uns l'autre no consen.
 
IV
     Si·ls pogues adomesgar a mon talen,
     ja no volgr'aillors mudar mon garnimen,
que meils for'encavalguatz      de negun home viven.
 
V
     Launs fo dels montanhiers lo plus corren,
     mas aitan fera estranheza ha longuamen
ez es tan fers e salvatges      que de bailar si defen.
 
VI
     L'autre fo noiritz sa jos, pres Cofolen,
     ez anc no vis belazor, mon essien;
aquest non er ja camjatz      no per aur ni per argen.
 
VII
     Qu'ie·l donei a son senhor poilli paisen;
     pero si·m retinc ieu tant de covenen
que s'il lo teni'un an,     qu'ieu lo tengues mais de sen.
 
VIII
     Cavalier, datz mi conseill d'un pensamen;
     anc mais no fui eisarratz de cauzimen
e no sai ab cal me tenha,     de n'Ancnes ho de n'Arsen.
 
IX
     De Gimel ai lo castel e·l mandamen,
     e per Niol fauc ergueill a tota gen;
c'ambedui me son jurat     e plevit per sagramen.